بررسی پردازنده‌های نسل چهاردهم اینتل

معرفی

گفته می‌ شود که در سپتامبر نیز رویدادی از طرف اینتل برگزار گردد و طی آن تراشه‌های این نسل رونمایی و معرفی گردند.اینتل در کنار شرکت‌های قدرتمندی مانند اپل، ای ام دی، شرکت اینتل به سادگی محصول خود را توسعه داد. به نظر می‌رسد که سوکت پردازنده آنها LGA1700 باشد و زمان دقیق عرضه آنها اکتبر سال جاری است. اولین پردازنده هایی که در خط تولید وارد خواهند شد نوع “K” هستند و سایر مدل ها نیز در اوایل سال ۲۰۲۴ قابل خریداری خواهند بود.

با توجه به پیش بینی ها و حدس و گمان هایی که زده شده است سری جدید با نام Meteor Lake یا Raptor Lake استفاده نماید. البته گفته می شود با توسعه و بروزرسانی Raptor Lake که تا اواسط سال ۲۰۲۴ طول می کشد، پردازنده های Meteor Lake تولید و ساخته شوند.

این پردازنده ها از تعداد هسته بیشتری استفاده خواهند کرد که به طور مثال 14600K Core i5 دارای ۱۶ هسته و ۲۴ رشته می باشد. پس با راه اندازی و توسعه آنها می توانیم شاهد مشخصات پیشرفته تری باشیم. ادعای دیگری وجود دارد که فرکانس Core i9 14900K از ۶ گیگاهرتز نیز عبور خواهد کرد و Core i7 14700K نیز نسبت به نسل قبلی یعنی 13700K حدودا ۱۷ درصد سریع تر خواهد بود.

امروز، اینتل به طور کامل نسل چهاردهم پردازنده های اصلی خود را (با نام رمز “Raptor Lake-S Refresh”) عرضه می کند. اینها یک به‌روزرسانی کوچک از پردازنده‌های نسل قبلی مبتنی بر معماری هیبریدی اینتل هستند و با مادربردهای نسل دوازدهم و سیزدهم سازگار هستند. به طور کلی، آنها تازه سازی نسبتاً ساده ای از نسل سیزدهم (Raptor Lake) هستند که وجه تمایز اصلی سرعت ساعت کمی بالاتر است. علاوه بر این، مدل i7 شاهد افزایش چهار هسته ای E نسبت به 13700K بود.

معمولاً پردازنده‌های Intel Core را برای عکاسی، ویرایش ویدیو و برنامه‌های گرافیکی متحرک توصیه می‌کنیم، در حالی که AMD برای بارهای کاری سنگین چند رشته‌ای مانند رندر و کامپایل پیشتاز است. با این حال، همه چیز دائماً در حال تغییر است و ممکن است این پردازنده‌های نسل چهاردهم جدید، بهبود عملکرد کافی را به ارمغان بیاورند تا AMD را به‌عنوان انتخاب برتر برای برنامه‌های پرکاربرد، از بین ببرد.
از اینکه به تفاوت‌های بین نسل سیزدهم و چهاردهم اینتل بپردازیم، برخی اخطارها و توضیحات لازم است. از نسل دوازدهم Core، اینتل دارای طراحی «هسته‌های ترکیبی» است که در آن هسته‌های «P» با عملکرد بالا و هسته‌های «E» با کارایی بالا ترکیب می‌شوند. از این میان، تنها هسته‌های «P» دارای ابر نخ هستند و به آن‌ها اجازه می‌دهد دو رشته در هر هسته ارائه کنند. آنها همچنین به طور کلی قدرتمندتر هستند، به این معنی که برنامه های کاربردی با رشته های سبک در درجه اول برای بهترین عملکرد بر روی آنها اجرا می شوند، در حالی که هسته های “E” برای کارهای کم اهمیت یا در غیر این صورت برای گردش های کاری بسیار چند رشته ای استفاده می شوند. دوم، TDP برای CPU های AMD، با وجود واحدهای اسمی وات، اندازه گیری مناسبی از توان نیست. این پردازنده‌ها نسبت به پردازنده‌های اینتل دارای هدف‌های توان کمتر تعریف‌شده‌ای هستند، اما معمولاً حدود ۵۰ وات بیشتر از TDP فهرست شده خود مصرف می‌کنند.